Ik ben weer heerlijk aan het wandelen. Het is nog wel koud door de nachtvorst maar de zon schijnt en die warmt me op. Net zoals de stevige pas die ik erin heb me opwarmt. Ik loop te denken over wat ik zojuist in een nieuwsbrief heb gelezen. De Zweedse Journalist Burkeman rekende voor ons uit: ieder mens heeft gemiddeld 4000 weken te leven. Uitzonderingen (naar beneden en naar boven) daargelaten natuurlijk.

Coachgesprek in de natuurSamen met mijn coachee lopen we in het mooie gebied van de Vughtse heide. De zon komt voorzichtig door en geeft een mooie gloed over de nog ingetogen heide. Terwijl we lopen komt het gesprek over keuzes in het leven. Welke mogelijkheden zijn er en wat betekent die beslissing voor jou, je gezin en voor de zekerheden in je leven die je daarmee (misschien) moet loslaten. Ik merk dat ze vanuit de beweging tijdens ons wandelgesprek meer in beweging komt. Het lukt haar om de mogelijkheden ook werkelijk voor zichzelf uit te pakken en dat te gaan voelen. Wat ze eerst niet eens durfde te bedenken krijgt nu toch vorm en kans van slagen. Dan komen we op een kruispunt in het bos. Vanuit dat kruispunt vraag ik haar beiden wegen eens te benoemen en beiden paden te bewandelen. Zo tasten we tijdens onze route alle opties af. De natuur gebruiken we steeds als metaforen en door het naast elkaar lopen verloopt het gesprek heel natuurlijk. En dan zie ik ineens een verschil in haar manier van lopen. Ze loopt rechter, haar pas is krachtig en vol energie. Ze heeft haar besluit genomen, ze weet waar ze voor wil gaan. Wow wat een magisch moment is dit. Ik vraag haar een foto te maken van de plek waar we nu staan. Zodat ze steeds terug kan kijken naar het moment waarop dit besluit is gevallen. In het volgende gesprek gaan we samen onderzoeken welke stappen ze kan zetten naar haar doel. Ik verheug me al op ons volgende gesprek en de weg die zij gaat bewandelen.